'Ga je bij ABBA zingen?' - mijn vriend is de subtielste niet. Eerlijk toegeven: had iemand me vorig jaar gezegd dat ik vandaag in een roze broek met wijde pijpen zou rondlopen, had ik hem of haar gegarandeerd gek verklaard. En was ik misschien zelf met ABBA op de proppen gekomen. Het is maar sinds enkele maanden dat ik mezelf over de streep weet te trekken en een aantal 'specialere' stuks aan mijn garderobe durf toe te voegen. Al spant deze toch wel de kroon.
Vreemd hoe zo'n mindset op een paar maand tijd kan veranderen. Ik betrap mezelf erop dat ik nu stuks weet te appreciëren die ik vroeger spuuglelijk zou gevonden hebben. En zelfs al zoú ik toen verliefd geworden zijn op een stuk dat niet in ieder doorsnee meisje's kast hing, no way dat ík zo'n speciaal stuk zou gedragen hebben. 'Dat kan ik niet' en 'De mensen gaan raar kijken'.
Vandaag deert het mij echter niet meer, ik draag wat ik zelf leuk vind. Ik durf zelfs zeggen dat ik van die vreemde blikken die voorbijgangers me op straat toewerpen, weet te genieten. Ik ben zelfzeker genoeg om me te onderscheiden van de rest. En als de wereld het dan toch graag zo wil verwoorden, dan word ik met veel plezier gebombardeerd tot ABBA's Dancing Queen.
Vreemd hoe zo'n mindset op een paar maand tijd kan veranderen. Ik betrap mezelf erop dat ik nu stuks weet te appreciëren die ik vroeger spuuglelijk zou gevonden hebben. En zelfs al zoú ik toen verliefd geworden zijn op een stuk dat niet in ieder doorsnee meisje's kast hing, no way dat ík zo'n speciaal stuk zou gedragen hebben. 'Dat kan ik niet' en 'De mensen gaan raar kijken'.
Vandaag deert het mij echter niet meer, ik draag wat ik zelf leuk vind. Ik durf zelfs zeggen dat ik van die vreemde blikken die voorbijgangers me op straat toewerpen, weet te genieten. Ik ben zelfzeker genoeg om me te onderscheiden van de rest. En als de wereld het dan toch graag zo wil verwoorden, dan word ik met veel plezier gebombardeerd tot ABBA's Dancing Queen.
